Έλληνες

Τό τελευταῖο πόνημα τοῦ Ρωμανιστῆ-Βαλκανολόγου Ἀχιλλέως Γ. Λαζάρου διαδέχεται τίς «Ἀβελτηρίες Μεταπολιτευτικές» τοῦ 2017. Ἀσχολεῖται μέ τίς συνέπειες αὐτῶν τῶν ἀβελτηριῶν, καθώς ὁλόκληρα πλέον τμήματα τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας ἀμφισβητοῦνται ἀπό τούς γείτονές μας εἰς βάρος ὄχι μόνο τῆς Ἱστορίας ἀλλά συχνά καί τῆς κοινῆς λογικῆς. Ἡ Ἀλβανία ἀντί νά ἐφαρμόζει τό ἐν ἰσχύϊ Πρωτόκολλο τῆς Κέρκυρας καί νά ἀναγνωρίζει τήν αὐτονομία τῆς Βορείας Ἠπείρου ἀμφισβητεῖ τήν ἑλληνικότητα τῆς Νοτίας Ἠπείρου καί τήν διεκδικεῖ. Ἡ Τουρκία διεκδικεῖ ἐθνική μειονότητα στή Δυτική Θράκη, ὅταν ἡ ἴδια ἔχει ἀναγνωρίσει θρησκευτική. Οὐδέποτε δέ ἀπολογήθηκε γιά τό ξεκλήρισμα τῆς ἐπίσημα ἐθνικῆς ἑλληνικῆς μειονότητας τῆς Κωνσταντινούπολης. Τό πρός βορρᾶν νεόκοπο μόρφωμα-κρατίδιο διεκδικεῖ σέ πρώτη φάση τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας, ἐνῶ ὑπάρχουν γραικύλοι πού δηλώνουν ὅτι δέν ἀντιλαμβάνονται τόν κίνδυνο ἀπό τήν ἐκχώρηση τοῦ ὀνόματος οὔτε ὑποψιάζονται τί θά ἀκολουθήσει σέ δεύτερη φάση. Ὁ ἱστορικά ἑλληνικότατος χῶρος τῆς Βόρειας Μακεδονίας προτείνεται ἀπό ὁρισμένους νά διαμελισθεῖ μεταξύ Βουλγάρων καί Ἀλβανῶν, χωρίς κανείς νά διερωτᾶται μήπως «δύο γάϊδαροι μαλώνανε σέ ξένο ἀχυρώνα», καθώς τό ἐπίσημο ἑλληνικό κράτος οὐδέποτε ἀμφισβήτησε τίς τερατώδεις στατιστικές τοῦ πληθυσμοῦ οὔτε διεκδίκησε τόν Ἑλληνισμό τῆς Πελαγονίας. Ἄλλωστε ἡ συντριπτική πλειονοψηφία ὅσων Ἑλλήνων δέν ἐντάχθηκαν στόν ἐθνικό κορμό οὔτε μετά τούς Βαλκανικούς Πολέμους ἦταν ἤδη τουλάχιστον δίγλωσσοι, συνηθέστερα Βλαχόφωνοι. Ὅμως ποτέ ἡ Ἑλληνική Πολιτεία δέν συνειδητοποίησε τί σημαίνει Γραικο-Βλάχος, ὥστε νά ἀναιρέσει καί νά ἀκυρώσει διπλωματικά ὅσα ἐκτρωματικά κατά καιρούς ἀνακύπτουν. Αὐτομάτως ὅλοι οἱ δίγλωσσοι Ἕλληνες (μεταξύ αὐτῶν καί ὁ ἴδιος ὁ συγγραφέας) καθίστανται ἀπάτριδες, ἐνῶ οἱ ἴδιοι διακηρύσσουν τήν ἑλληνικότητά τους πρός κάθε κατεύθυνση καί μέ κάθε δυνατό τρόπο. Στό βιβλίο αὐτό παρατίθενται δείγματα ἀκραιφνῶν Ἑλλήνων, τῶν ὁποίων ἡ ἑλληνικότητα συστηματικά ἀμφισβητεῖται, ἄν καί αὐτή ἀποδεικνύεται μέ ἀδιάσειστα στοιχεῖα! Ἡ παράθεση τῶν Ἑλλήνων αὐτῶν ὁλοκληρώνεται μέ δύο ἀξιέπαινα καί ἀξιοθαύμαστα παραδείγματα ὑπερασπιστῶν τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας καί τῶν ἑλληνικῶν δικαίων.